توالت های موجود در هواپیماهای مسافربری

توالت های موجود در هواپیماهای مسافربری در اصطلاح فنی به Lavatory معروف و از نوع Chemical toilet هستند.
توالت های شیمیایی به توالت هایی گفته میشود که دارای یک سیستم بسته هستند و مانند توالت های خانه به چاه و فاضلاب راهی ندارند و یا مثل قطار فضولات به بیرون دفع نمیشوند . بلکه در این توالت ها آب در حجم مشخصی با مواد Disinfectant یا گندزدا مخلوط شده و در تانک کوچکی درون توالت قرار می گیرد. در هواپیما این تانک حجمی حدود 40 تا 110 لیتر دارد و مجهز به یک فلاش تانک برای چرخش آب و مواد گندزدا است . پس از هر بار استفاده از تانک فضولات توسط فلاش تانک به تانک اصلی منتقل و با مواد گندزدا مخلوط میگردد. لذا در این نوع توالت ها محتویات آن باید در فواصل زمانی کمی تعویض شوند. برای اینکار از ماشین مخصوصی استفاده میشود که از طرفی تانک را تخلیه و از طرف دیگر داخل آنرا با مواد جدید پر میکند. برای اینکار افراد مخصوصی که دوره اینکار را دیده اند معمولا پس از هر 3 تا 4 پرواز اقدام به تعویص محتویات میکنند. مجموعه توالت هواپیماهای مسافربری معمولا بصورت ماژولار طراحی و ساخته می شود و امکان باز و بست کردن آن وجود دارد .

Aircraft Lavatory-AviationTrial.com — توالت ماژولار

از آنجایی که احتمالا برخی مسافرین درون توالت هوس کشیدن سیگار میکنند و احتمال بروز آتش سوزی در آن زیاد است ، در سقف یا دیواره توالت یک یا چند دستگاه تشخیص و هشدار دود وجود دارد. علاوه بر آن درون تمام سطل زباله ها یک یا چند کپسول اطفای حریق خودکار وجود دارد که با احساس افزایش دمای محتویات خود را درون سطل زباله تخلیه میکنند.

ما به عنوان مهندسین پرواز موظفیم قبل از پرواز از سالم بودن تمام هشدار دهنده های دود و کپسول های اطفاء حریق اطمینان حاصل کنیم . معمولاً اگر کپسول تحت حرارت قرار گرفته و تخلیه شده باشد نشاندهنده حرارتی روی آن تغیییر رنگ داده و مشخص می شود که عمل کرده است. در تمام مراکز تعمیراتی و خطوط پرواز چِک خاصی وجود دارد که طی آن باید مطمئن شویم هیچ نشتی در سیستم تخلیه و تزریق مواد به تانک و همچنین در خود تانک توالت وجود نداشته باشد . این نشتی های بخصوص در شیر ورودی که در خارج از بدنه هواپیماست حیاتی تراست.
از آنجاییکه دمای محیط در طول پرواز گاهی تا منفی پنجاه درجه(℃50-) میرسد ، نشت مواد گندزدا و آب به بیرون احتمال یخ زدن و تشکل توده یخ را افزایش می دهد. این توده یخ بسیار خطرناک است چرا که در طول پرواز با جدا شدن این توده و برخورد آن با اجزای بدنه احتمال بروز آسیب دیدگی شدید را بوجود می آورد. ضمناً پرتاب شدن این قطعه یخ بر فراز شهرها و مناطق پر جمعیت می تواند بسیار خطرناک باشد. توالت های موجود در هواپیماهای مسافربری در اصطلاح فنی به Lavatory معروف و از نوع Chemical toilet هستند.
قانونی وجود ندارد که هواپیماها را ملزم به داشتن دستشویی کند
اداره هوانوردی فدرال (FAA) تقریباً برای هر چیزی الزاماتی تعیین کرده است اما در مورد اینکه هواپیماهای تجاری حتماً باید دستشویی داشته باشند چیزی نگفته است. در سال ۲۰۱۵ هواپیمایی از وستچستر به مقصد شیکاگو در حالی اقدام به پرواز و حمل مسافر کرد که فقط یک دستشویی داشت و آن هم خراب بود. بنابراین مسافران آن مجبور شدند به مدت ۲ ساعت و نیم دستشویی نروند.
اغلب توالت‌های اولیه در هواپیماها به شکل سطل بودند
در گذشته اگر نیاز به توالت در هواپیما می‌شد از سطل درپوش‌دار برای این کار استفاده می‌کردند. جالب است بدانید در سال ۱۹۳۴ هواپیمای آبی بریتانیایی توالتی داشت که مستقیماً به بیرون باز می‌شد . اگرچه صاحبان هواپیماهای گذشته فکر می‌کردند این نوع سیستم هیچ مشکلی ندارد ، اما آنها دست‌کم یک مشکل داشتند و آن هم این بود که وقتی درپوش سطل جابه‌جا می‌شد ، جریان هوا صدایی شبیه سوت در هواپیما ایجاد می‌کرد و بسیار آزاردهنده بود.

خوشبختانه استفاده از سطل به عنوان توالت چندان رواج پیدا نکرد!
از آنجایی که نگه‌ داشتن ظرفی پر از آب که در طول پرواز و تکان‌های زیاد احتمال ریزش آن می‌رفت و فضایی نامطلوب ایجاد می‌کرد ، اصلاً ایده جالبی نبود، بنابراین به تدریج هواپیماها مجهز به توالت‌های بهتری با تکنولوژی جدید شدند. آن‌ها از مایعی آبی رنگ وبو‌زدا استفاده می‌کردند و فاضلاب‌ها را به مخزنی در هواپیما منتقل می‌کردند. با هر بار استفاده از توالت ، مایع تازه‌ای بایستی به گردش درمی‌آمد ، بنابراین لازم بود هواپیما صدها لیتر از این مایع آبی رنگ را در هر پرواز با خود حمل کند و این امر باعث افزایش مصرف سوخت می‌شد . مهم‌تر اینکه این سیستم گاهی اوقات دچار نشتی می‌شد. تصورش را بکنید مدفوع منجمد و حباب ‌های یخ‌زده از آسمان روی سقف خانه‌ها و ماشین‌ها فرود می‌آمد. طبق گزارشات، بیش از ۳۰ مورد مستند از برخورد این مواد با زمین از سال ۱۹۷۹ گزارش شده است.
توالت‌هایی که امروزه در هواپیماها وجود دارند، در سال ۱۹۷۵ اختراع شدند
اولین باری که از این توالت‌ها استفاده شد به سال ۱۹۸۲ برمی‌گردد. این نوع از توالت «توالت خلا» نامیده می‌شد ؛ چراکه با اتمام کار فرد، خط فاضلابی باز می‌شد و تمام محتویات توالت را باقدرت به بیرون می‌مکید و وارد مخزن بزرگی در عقب هواپیما می‌کرد.
توالت‌های هواپیما به شدت طرفدار مصرف کم آب هستند
جالب است بدانید توالت‌های به ظاهر کم‌مصرف خانگی در هر بار استفاده حدود ۶ لیتر آب مصرف می‌کنند و توالت‌های قدیمی مدارس حدود ۱۹ لیتر مصرف آب داشته‌اند. پس باید قدردان فناوری «خلا» باشیم ؛ زیرا که با استفاده از آن ، توالت‌های هواپیما کمتر از ۲ لیتر آب مصرف می‌کنند . بنابراین با خیال راحت هر چقدر که بخواهید می‌توانید به دستشویی بروید و نگران اتلاف آب نباشید.
خلبانان تا زمانیکه در آسمان هستند نمی‌توانند مخزن را خالی کنند
خوشبختانه مخزن حاوی پساب‌ها ، ضامنی خارج از هواپیما دارد. بنابراین امکان ندارد که سهواً خلبان پساب‌ها را در آسمان خالی کند و روی خانه‌ها بریزد.
FAA هواپیماها را ملزم به داشتن جا‌سیگاری کرده است
قرار دادن جاسیگاری در هواپیما به این معنی نیست که سیگار کشیدن در هواپیما مجاز است ، بلکه برای آن دسته از افراد بی‌ملاحظه که در هواپیما هم می‌خواهند سیگار بکشند تعبیه شده است. در کنار هر سطل آشغال مکانی هم برای سیگار و خاکستر آن وجود دارد چرا که معمولاً زباله‌ها کاغذی و قابل اشتعال‌اند ، بنابراین انداختن سیگار در سطل آشغال بسیار خطرناک است.
فاضلاب‌ها باید هنگام فرود تخلیه شوند
با فرود آمدن هواپیما بر روی زمین نوبت به خالی کردن مخزن می‌رسد. این کار حدود ١٠ دقیقه طول می‌کشد ؛ بدین ترتیب که مسئول آن پمپی به هواپیما وصل کرده و سپس با ایجاد خلا مخزن تخلیه می‌شود.

خیالتان راحت باشد در توالت گیر نمی‌افتید
با وجود اینکه مکش توالت بسیار قوی است اما هنگامی‌که فرد روی آن می‌نشیند مثل این است که روی صندلی راحتی نشسته و در آن گیر نمی‌کند.
شما به راحتی می‌توانید قفل درب دستشویی را از بیرون باز کنید
برای باز کردن قفل کافی است علامت «دستشویی» را بالا برده و زبانه را به حالت قفل نشده ببرید . اما لطفاً این کار را تنها زمانی انجام دهید که کودکی در آن گیر کرده باشد یا بدانید که دوستتان آنجاست.

آبِ شیری که از دستشویی می‌آید بسیار بد و ناخالص است
بر اساس مقاله‌ای از مجله Wall Street در سال ۲۰۰۲ تحت عنوان «آزمایش نمونه‌های آب در ۱۴ پرواز مختلف» مشخص شد که ؛ تقریباً میزان تمام باکتری‌های موجود در آب ده‌ها و گاهی اوقات صدها مرتبه بیش از حد مجاز آن در امریکا است.
این آب‌ها شامل جانداران میکروسکوپیکی مانند سالمونلا، استافیلوکوکوس و تخم حشرات کوچک بودند . سازمان حفاظت از محیط زیست گفته است که ؛ دستورالعمل‌های جدیدی اتخاذ گردیده و آب برای آشامیدن مناسب است.
قطعاً نمی‌خواهید پابرهنه یا با جوراب به دستشویی بروید
شاید با خود بگویید این مسئله کاملاً واضح است و نیاز به گفتن ندارد. اما واقعاً این‎طور نیست و افراد بسیار زیادی هستند که جوراب خود را در مسیر توالت درآورده و پا برهنه به توالت می‌‌‌روند. درنتیجه پس از خروج از توالت نقاط خیسی روی کف بر جای می‌گذارند که شاید آب نباشند. از آنجاییکه دستشویی‌ها تا پایان پرواز تمیز نمی‌شوند این مسئله مشکل‌ساز می‌شود.
دستشویی‌ها کثیف‌ترین بخش هواپیما نیستند
کثیف‌ترین بخش‌های هواپیما به ترتیب میزهای تاشو ، دریچه‌های هوای بالای سر هر فرد، سگک کمربند ایمنی و قفل دستشویی شناخته شده‌اند. حواستان باشد تا حد امکان از لمس این مکان‌ها اجتناب کنید.
دستشویی‌های خود تمیز شونده گزینه خوبی برای هواپیما هستند
این نوع توالت با استفاده از نور فرابنفش ،می تواند ۹۹.۹% از میکروب‌ها را در عرض چند ثانیه پس از خروج هر فرد ، بین ببرد.